Praca, dechathlon i wspólna rowerowa wywrotka.

Poniedziałek, 10 maja 2010 · dodano: 11.05.2010 | Komentarze 0

Dzisiaj miałem dwukrotnie do czynienia z poważniejszym brakiem rozumowania ze strony osób pieszych.
Najpierw jakaś stara babcia dała mi ochrzan: "Jak jedziesz wariacie" wchodząc mi centralnie pod koła 100 metrów od pasów, w ogóle nie spoglądając w lewą stronę, bo przecież 10-15 metrów za tramwajem nie może już nic, ani nikt jechać.
Wieczorem z kolei zaliczyłem wywrotkę ja i Beata, ponieważ parka młodych ludzików postanowiła spacerować sobie z pieskim po drodze rowerowej, mimo, że chodnik idzie 20-30 metrów wyżej. No cóż ich ominąłem bez problemu ale, że psina oczywiście nie była na smyczy i wylazła z krzaków nie wiadomo kiedy to wywrotka na śliskiej mokrej ścieżce (na której leżą też zgniłe liście z drzew i błoto) murowana. Beata jadąc za mną, próbując mnie (już leżącego) nie rozjechać również zaliczyła glebę.

Nic nam się wielkiego nie stało, ja mam zdarty trochę łokieć i nogę, Beata leciutko skaleczony podbródek i połamaną obudowę swego już i tak nieźle doświadczonego przez los licznika (działa dalej). Oczywiście nic by się nam nie stało gdyby ci ludzie szli chodnikiem, ale gdzie tam, w Krakowie po ścieżkach rowerowych spaceruje się zawsze wygodniej niż po brukowanym chodniku, który idzie obok bądź kilka metrów dalej... No cóż jeszcze trochę wody w Wiśle musi przepłynąć zanim w polskich miastach i na polskich drogach będzie się można bezpiecznie i bezstresowo przemieszczać (rowerem i nie tylko)...