Kopiec Kraka...

Sobota, 2 marca 2013 · dodano: 23.03.2013 | Komentarze 0

Króciutki wyjazd z Rudziskiem. Pod kopcem wiało jak cholera.

Pokaż trasę GPS

Panorama Krakowa z Kopca Kraka © stamper

Widok z Kopca Kraka © stamper

3 gminy...

Wtorek, 5 lutego 2013 · dodano: 09.02.2013 | Komentarze 5

Jak ktoś lubi sobie coś poczytać to opis jest tutaj. Ja mam kolejny napad znudzenia BS-em, więc ten miesiąc będę na chwilowym "odwyku". 3 nowe gminy wpadły i jest plan na następne ale pogoda musi się lekko unormować.

Mapka bez dojazdów do i z dworca:
Pokaż trasę GPS

Tutaj lepsza mapa i przewyższenia (zakładka summary).

Kurz, pot i łzy czyli jak przetrwać jazdę PKP... © stamper

Kościół św. Anny, Bocheniec © stamper

Przed siebie... © stamper

Pogórze Bocheńskie © stamper

Zamek Tropsztyn © stamper

XV-wieczny Kościół w Lipnicy Murowanej © stamper

Klapa...

Wtorek, 29 stycznia 2013 · dodano: 30.01.2013 | Komentarze 3

Puszcza Niepołomicka. © stamper

Bikeroutetoaster

Bikemap:

Pokaż trasę GPS

Wycieczka od samego startu była skazana na niepowodzenie. Po pierwsze miałem wyjechać koło 10, a wyjechałem o 14:40. Pierwotnie to miałem wyjechać nawet przed 7, ale jak się człowiek kładzie o 5 rano, to raczej na 7 się nie zbierze ;-p. Moim nieprzejednanym wrogiem jest internet, jak z rana załączę neta to nie ma bata, abym się szybko zerwał do czegokolwiek. Gdy już w końcu zebrałem się na ten rower po dodatkowej godzinie łażenia w kółko, to zaczęło padać na całego (o 10 było jeszcze słońce ;-(). No nic, załączyłem gps-a, założyłem kurtkę przeciwdeszczową i powiedziałem sobie, że jadę, a dokąd dojadę to sam nie wiem.

Przejazd przez Kraków koszmarny, akurat zaczynały się poważne korki, na Rybitwach raz jadę 3-pasmówką, raz brejo-ścieżką. Jedzie się kiszkowato po obu nawierzchniach. Gdy po 13 km wyjeżdżam poza miasto od razu dostałem wiatr w żagle. Prędkość podskoczyła do około 30 km/h, co wcale nie jest takie łatwe, jadąc z sakwami i na grubych laćkach, w tym jednej z kolcami. Do Niepołomic dojeżdżam naprawdę sprawnie. Chwilę się waham, czy zatrzymać się na jakąś fotę pod zamkiem, ale szybko rezygnuję z tego pomysłu. Szkoda czasu na ten zamek, byłem tu przecież sporo razy i nie raz jeszcze pewnie zawitam. Kieruję się w stronę puszczy niepołomickiej. Na trakcie królewskim droga od razu staje się dużo mniej przejezdna. Błoto pośniegowe, muldy lodu, zacinający deszcz i zadziwiająco duży ruch. Zatrzymuję się na chwilę, aby pstryknąć jakiekolwiek zdjęcie, jem podwójnego snickersa i po chwili jadę dalej. Na najbliższej krzyżówce decyduję się nie jechać dalej przez zlodowaciałą puszczę. Skręcam na drogę nr 964.

Na drodze wojewódzkiej od razu przyśpieszam, przez jakieś 7 km trzymam tempo powyżej 30 km/h jedzie się świetnie. Niestety - nic, co dobre nie może trwać za długo, więc ponownie zaczyna padać i to coraz mocniej. Zrobiło się też całkiem ciemno. Na dodatek asfalt jest coraz gorszy, morale spada, robię się też głodny. W Szczurowej wbijam się w niezłą dziurę, mimo, że od kilku km jadę dodatkowo z czołówką. Zaczynam rozglądać się za jakimś przystankiem, aby coś zjeść. Jak na złość w tym miejscu trafiam na jakieś 6 km lasów. Ciemno jak w dupie, łapy mi zamarzają i deszcz sieka mnie po twarzy, na dodatek coraz bardziej dokucza mi lewe kolano. Powoli zaczynam wietrzyć spisek, że ta noga zawsze daje o sobie znać, jak mam w planach coś około 200 km. Jak mam zamiar zrobić około 100, to daje radę, jak mam wykręcić coś więcej, to wysiada już po 60/70 km, paranoja jakaś.

W końcu znajduję jakąś budę na poboczu, prawą ręką ledwo mogę ruszać tak mi zdrętwiała (nie chciało mi się zatrzymywać w lesie, aby zmienić rękawiczki), czuję się wypompowany. Morale mam do bani, humor trochę poprawiam sobie kanapką z kiełbasą, którą później dodatkowo zagryzam czekoladą wedla i zapijam tanim energetykiem z żabki. Nie ma to jak zdrowe żarcie. Siedzę na tym przystanku ze 25 minut, ubieram jeszcze jedną bluzę i postanawiam, że olewam to, spadam na pociąg. Decyduję się zawrócić kilkaset metrów i wbić na boczne drogi. To był oczywiście błąd, ale, że jestem uparty jak osioł (albo i bardziej), to jadę dalej tą "skrótową", strasznie oblodzona drogą. Pełno na niej kałuż i lodu, na dodatek jakiś debil schlapał mnie całego przy wyprzedzaniu.

W Radłowie zaczyna mi odtajać prawa dłoń, co jak zwykle w takich sytuacjach powoduje dosyć spory ból. Chwilę więc czekam i zastanawiam się, jak jechać - oczywiście znowu wybieram wertepy, jeszcze bardziej oblodzone niż poprzednie i następne 5 km jadę po kompletnej szklance. Masakra, turlam się po 15 km/h. Gdy mnie coś wymija bądź, wyprzedza to zwalniam do 10 km/h. Droga wyraźnie poprawia się w Bielczy, skąd mam już niewiele km do Brzeska. W Sterkowcu obczajam pociągi, została mi jedna osobówka, która ma niby jechać za 30 minut, aby nie czekać bezczynnie, postanawiam podjechać do samego Brzeska i tam wsiąść do parowozu. Pozostało mi jakieś 7 km i 40 minut czasu, więc zbytnio się nie spinam, mimo to noga boli coraz bardziej, deszcz również nie daje za wygraną. Chyba jednak dobrze, że odpuściłem sobie dalsza jazdę. W sumie to już moja 4 długodystansowa porażka w ciągu ostatnich 10 tygodni. Chyba muszę poczekać do wiosny, a już na pewno wybrać się na wycieczkę w lepsza pogodę.

Pociąg spóźnia się tylko 5 minut. Konduktor o dziwo sam do mnie przyłazi, ogrzewanie jest, więc nie jedzie się tak źle. 51 km pociąg pokonuje w 75 minut, nie ma to jak polska kolej dużych prędkości.

W Krakowie jakiś taksiarz zwraca mi uwagę, że jadę buspasem, pokazuję mu środkowy palec i jadę dalej. Niech spieprza. Jest godzina 23:30, drogi puste, za 400 metrów mam skręt, a ten debil wrzeszczy do mnie coś przez uchylone okno. Ciekawe, czy sam tak przestrzega przepisów i np nie wpierdziela się na kontrapasy, czy też nie zatrzymuje na środku drogi, aby wypuścić jakiegoś ludzika (w Krk takie zachowania u taksiarzy są nagminne). Dobrze, że koleś nie próbował mnie zatrzymać, bo pewnie zasadziłbym mu kopa w dupę, a muszę przyznać, że buty miałem ciężkie od wody ;-p.

Terenowy Lubomir (904 m.n.p.m)...

Środa, 16 stycznia 2013 · dodano: 17.01.2013 | Komentarze 19

Dosyć hardcorowy wypad, zachciało mi się terenu, więc go znalazłem i lekko się wytyrałem targając rower na wysokość 900 m.n.p.m. Mimo to warto było śmignąć gdzieś za miasto. Może rano skrobnę jakiś opis, teraz mi się już nie chce, wystarczy, że tych kilka gniotów obrobiłem. Pogoda jak to zwykle na moich wypadach, do bani.

Trzeba coś skrobnąć, co i jak było, bo ludzie się produkują, gratulują a tu opisu brak. Wyjechałem dosyć późno, z rana siadłem do kompa i zamiast ruszyć o 8 wyjechałem o 10 (przyznaję się, jestem internetowym trollem). Wiedziałem już, że nie wiadomo gdzie nie pojadę, bo czasu zmarnowałem już wystarczająco dużo. Pogoda od samego startu pod psem, marznący śnieg i około -1 'C. Przejazd przez Kraków w miarę spokojny, trochę za ciepło się ubrałem, więc w Wieliczce zdejmuję kurtkę i jadę w polarze. Na opłotkach Wieliczki od razu skręcam w jakieś boczne dróżki, droga od razu strzela prosto w górę i na dodatek asfaltu chyba na niej brak (nie wiem do końca, bo pełno tam było było śniegu). Mimo, że jadę na 1x2 to koła nieźle buksują, tył nie trzyma przyczepności, zatrzymuję się i niestety już nie jestem w stanie ruszyć. Pcham więc rower około 100 metrów, po czym znowu wsiadam na siodło. Jadę tak ze 200 metrów, by znów się poddać na jakiejś 15% ściance, może nawet było tam bardziej stromo. Idę z buta z 60 metrów i dobijam do asfaltu. Od razu czekają mnie serpentynki, dobry podjazd nie jest zły, zjazd jeszcze lepszy mimo, że na zjazdach bardzo przeszkadza mi padający marznący śnieg, który zacina mi po twarzy.

Do Dobczyc jadę bocznymi drogami, cały czas mam rollercoaster, góra-dół, góra-dół. Wiatr niezbyt sprzyjający. W Dobczycach się nie zatrzymuję, bo i nie ma za czym, pogoda parszywa, nie opłaca się podjeżdżać pod zamek. Zresztą zamek dobczycki szału nie robi. Na pierwszy bananowo-czekoladowy postój zatrzymuję się po 37 km na przystanku w Czasławie. Obczajam jakieś skróty, różne dziwne warianty i stwierdzam, że na razie jeszcze trzymam się planu. Jadę w stronę Lubania Wielkiego. W Wiśniowej zatrzymuję się pod tamtejszym zabytkowym kościołem, znowu coś tam gryzę, mimo że przed chwilą jadłem. Niestety ze mną tak już jest, że dopóki się nie zatrzymam i nie zacznę jeść to jadę, gdy to jednak zrobię, to tylko szukam okazji, aby napchać do dupy wszystko, co mam jeszcze w sakwie. Po kilkunastu minutach ruszam dalej. W Kobielniku dzwoni do mnie kurier, z pytaniem: "gdzie pan jest, mam dla pana paczkę" (czekam na nią od 19 grudnia!!!). Mówię mu, że ze 45 km od Krk i, że jak chce to może na mnie poczekać, będę za 6 godzin ;-p. Niestety gość nie ma poczucia humoru, nie chce zostawić przesyłki u sąsiadów. Umawiam się z nim, że paczkę odbiorę sobie w ich punkcie jeszcze dziś przed 20 (czekała na mnie m.in "kolczatka schwalbe marathon winter). Aby zdążyć odebrać tę paczkę i przy okazji zaliczyć jakąś terenową górkę decyduję się na pobliskiego Lubomira. Z ledwo co mijanej tabliczki wynikało, że mam do szczytu jakieś 6 km. No to jadę.

Terenowy skręt na szczyt wypada mi na 47 km, obserwatorium astronomiczne ma być na 50 km (903 m.n.p.m.). 3 km i niby 320 metrów w pionie, myślę sobie spoko, "dady ramę". Początkowo jedzie się elegancko, wszystko w miarę odśnieżone, sielanka trwa przez około 800 metrów, później, co chwilę pcham i podjeżdżam po kilkadziesiąt metrów. Robi się coraz stromiej. Przed 700 metrem mijam ostatnie domy i spych, który to wszystko chyba odgarniał. Dalej prowadzi już tylko czerwony szlak pieszo-rowerowy (w sumie mój ulubiony w tej części Beskidów). Myślę sobie spoko, ktoś już tędy szedł, jakieś ślady są, więc się nie pogubię ;-p. Brakuje mi 200 metrów w pionie i około 1.5 km według znaków. Niby tak niewiele, a jak się okazało wytarganie tam roweru zajęło mi chyba ponad godzinę. Do jakiegoś 820 m.n.p.m. nawet próbowałem podbiegać z rowerem, później czekała mnie trochę większa mordęga. Pokonywanie kolejnych metrów szło mi jak krew z nosa, zatrzymywałem się co 20 metrów (nie w pionie) i co chwila patrzyłem na wysokościomierz. Ile jeszcze, ile jeszcze. Robiło się też coraz później, mgła stawała się coraz gęstsza, a moje dziurawe buty coraz bardziej mokre. Zawracać nie miałem zamiaru, bo nie lubię się poddawać, napiąłem więc "bary i łydy" i wytargałem tego przeciążonego Stevensowego karaczana pod to pierniczone obserwatorium.

Na górze robię kilka fot, zaglądam to tu, to tam, by po chwili zebrać się do powrotu. Decyduję się nie wracać tą samą drogą, tylko dalej iść czerwonym szlakiem. W międzyczasie z obserwatorium wychodzi jakiś gość, wybałusza na mnie zdziwione oczy i pyta dokąd chcę iść, mówię że mam zamiar po prostu iść dalej tym szlakiem. Pyta się czy na Kudłacze, mówię, że tak, chociaż nie bardzo wiem, co to są te Kudłacze (choć sam mam u niektórych znajomych ksywkę Kudłaty ;-p). Zerkam na mapę i widzę, że to jakieś schronisko PTTK-u. Dobra myślę sobie, mogę tam iść, odbiję stamtąd do jakiejś wiochy. Muszę się śpieszyć, bo jest już po zachodzie słońca, a ja brodzę w śniegu pod kolana na wysokości prawie 900 metrów. Najważniejsze to jak najszybciej wytracić wysokość. Niestety czerwony szlak w tej okolicy ma to do siebie, że wysokości za bardzo nie wytraca. Staram się zjeżdżać z górki, siedząc na ramie i szorując jednym butem po ziemi. Jest to dosyć niebezpieczne, v-ki nic nie hamują, pozwala mi to jednak lekko przyspieszyć. Do Kudłaczy mam około 4-5 km, niby blisko, ale w takich warunkach to bardzo dużo. Sprawdzam gps-a i szukam jakiejś asfaltówki. Znajduję coś w odległości około 2.7 km od swojej aktualnej pozycji. Akurat w tym kierunku odbija żółty szlak. Odbija dosyć konkretnie, szczególnie w dół. Siadam więc na ramie i w ekstremalny sposób zjeżdżam tak kilkaset metrów zaliczając jedną "niepoważną" glebę. Z jakichś 840 metrów zjeżdżam do 715 gdzie moim oczom ukazuje się klimatyczna, pamiątkowa, partyzancka mogiła. Strzelam ostatnie foty i daję dyla na jakąś "wyjeżdżoną" drogę. Nie jest to już żółty szlak, ale coś co mam nadzieję doprowadzi mnie do cywilizacji.

Na tym odcinku rozpędzam się miejscami do 15-17 km/h, cały czas siedząc na ramie i kontrując wszystko butami - oj jakby mi się przydały teraz tarczówki. Jadę tak z 1500 metrów, po czym widzę jakieś światła w oddali oraz słyszę ujadanie jakiejś psiarni. Myślę sobie nareszcie. W końcu docieram do asfaltówki, z ulgą siadam w końcu na brooksa, wytrzepuję śnieg z dziurawych butów i bocznymi drogami kieruję się w stronę Dobczyc. W Poznachowicach Dolnych wjeżdżam na drogę wojewódzką, którą jechałem w pierwszą stronę i zaczynam cisnąć. Wiatr mi pomaga, śnieg trochę mniej zacina, jest już jednak sporo po 17:30 a tu mam jeszcze 40 km pagórków do Krk. Paczkę mogę odebrać do 20. Narzucam więc sobie ostre tempo i do Dobczyc jadę 30-35 km/h. Średnia z 12.4 skacze mi do 14 km/h ;-p (wszystko przez to pchanie i śnieżne telepanie). Do Wieliczki jadę tą samą drogą, górki zaczynają mnie coraz bardziej męczyć. W Wieliczce ponownie korzystam z tego terenowego skrótu, na którym podczas ostrego zjazdu zaliczam niegroźnego fikołka. Z Wieliczki mam już tylko czarny asfalt i coraz więcej buraków na drodze. Wymija mnie kilku "gazeciarzy", co strasznie podnosi mi ciśnienie. Kraków "miasto kultury", phi, chyba chamstwa i buractwa drogowego.

Do domu zajeżdżam o 19:38, zostawiam sakwy, biorę zapięcie do roweru, sprawdzam adres i ruszam po przesyłkę. Niestety zamiast jechać najkrótsza i najlepiej mi znaną drogą, jadę przez Olszę, mylę ronda i zamiast wyjechać na Dobrego Pasterza 100, wyjeżdżam na 200, zawracam, znowu coś mylę na rondzie, zawracam do numeru 200 i ponownie jadę tak, jak jechałem przed chwilą, paranoja z tymi oznaczeniami ulic. Niestety spóźniam się o 2/3 minuty. Nikogo już tam nie ma i wygląda na to, że ten ktoś wcale nie siedział tam do 20:00. Wnerwiam się na siebie i całą tą sytuację i jadę do domu. Otwieram chipsy, zaglądam na BS-a i patrzę, że wycieczkę dnia ma jakiś nowy trenażejro, który dopiero co się zarejestrował i w ciągu dnia, na dwie tury "wykręcił" 114.8 km. Noż kurwa myślę sobie. To ja zapierdzielam 108 km na mrozie, a taka "menda" zarejestrowana dzisiejszego dnia świeci z wycieczką dnia? Nie ma bata. Czekam na Rudzisko, która zaraz wróci z pracy i proponuję jej małe dokręcenie po uspokajające piwko. Zwykle nie robię takich akcji, ale teraz muszę przyznać, że krew mnie zalała. Gdyby dalej wisiał nocny wynik XTNT nigdzie bym się już nie ruszał, ale teraz nie wytrzymałem, zmieniłem buty i w drogę. Pojechaliśmy do Żabki, nie tej najbliższej, ale ciut dalszej, zresztą tę bliższą też nawiedziliśmy, bo zapomnieliśmy zakupić jeszcze przyprawy do grzańca. Na tym całym 7 kilometrowym dokręcaniu o mało nie zostaliśmy rozjechani przez jakieś tępe babsko. Dogoniłem ją nabuzowany na światłach, rypnąłem w szybę i skląłem na czym świat stoi. Wyglądała jakby zrobiła pod siebie. Może następnym razem się zastanowi, zanim wyminie rowerzystę na 3/4 centymetry.

Dzień ogólnie bardzo udany, niestety końcówka do bani, muszę więcej cukierków z melisą zażywać. Kurde, jak ja czasami nie znoszę tego miasta, a szczególnie jego chamskich mieszkańców.

Do minusów wycieczki muszę dopisać zgubienie osłony przeciwsłonecznej do swojej sigmy 10-20, trzeba będzie się wykosztować ze 30 zeta albo sprzedać kiedyś ten obiektyw bez osłonki ;-p.

Ale się rozpisałem, patologia w czystej postaci...

Traska na bikeroutetoaster oraz na bikemap.net:

Pokaż trasę GPS

Mgliście.... © stamper

Lajtowy początek © stamper

Targam byka za rogi © stamper

Czerwony szlak © stamper

Jeden z przystanków edykacyjnych © stamper

Tonie w śniegu © stamper

Wreszcie cel © stamper

Obserwatorium astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza na Lubomirze © stamper

Zima w pełni © stamper

Znikające ślady © stamper

W stronę Kudłaczy © stamper

Wytracanie wysokości © stamper

Żółty szlak © stamper

Przełęcz Sucha (715m. n.p.m.) © stamper

Samotność... © stamper

Mokro...

Czwartek, 10 stycznia 2013 · dodano: 11.01.2013 | Komentarze 3

Rano rozgrzebałem Meridę, wymieniłem łańcuch, kasetę, hak do przerzutki, tylną przerzutkę i w końcu linkę do niej. Niestety nie na wiele się to zdało, napęd dalej skakał. Potrzebny był jeszcze przeszczep korby. Jako, że przed pracą nie udało mi się już tego ogarnąć to musiałem wyprowadzić ze stajni Czarnego Stefana. Nie lubię za bardzo śmigać tym rowerem w pracy, bo zawsze mam większe obawy, że ktoś mi "wyprawówkę" gwizdnie. Stevens również trochę już szwankuje, trzeba by wyregulować przerzutki i z początkiem wiosny również zmienić kasetę i łańcuch bo te już wytyrałem przez jakieś 7/8 tysięcy a wcześniej też ktoś śmigał na tym napędzie.

Po powrocie z robótki ponownie wziąłem się za reanimację Meridy. Zlazło mi z tym z półtorej godziny, założyłem nową korbę, przeszczepiłem starą przerzutkę, tyle że podmieniłem w niej kółeczka oraz przykleiłem połamany "ekran" manetki. Na stojaku nie hulało to najlepiej, więc miałem pewne obawy czy wszystko dobrze ogarnąłem. Aby to sprawdzić wyprowadziłem Meridę na krótki 1.5 km spacer. Na szczęścia wszystko gra, stara bryka jeszcze nie umarła, kolejny przeszczep się powiódł. Rower ma już przejechane około 48 tysięcy km, do 50 niedaleko, na setkę zdecydowanie bym nie liczył ;-p.

Kopiec Piłsudskiego...

Poniedziałek, 7 stycznia 2013 · dodano: 08.01.2013 | Komentarze 2

Cały dzień zmarnowałem przed kompem na jakieś internetowe dziadostwa, wieczorem jednak postanowiłem się trochę zmusić do wyjścia na rower. Twardym trzeba być nie miękkim. Nie za bardzo wiedziałem gdzie by tu pojechać, późno już było więc skoczyłem tylko na Kopiec Piłsudskiego. Próbowałem zrobić tam kilka zdjęć ale wyszły same karaczany. Fotografia nocna to nie jest to co mi wychodzi najlepiej ;-p.

Na sam kopiec podjeżdżało mi się dosyć sprawnie, w samym lasku wolskim leży dużo śniegu mimo to ścieżki są przejezdne. Większy problem miałem ze zjazdem bo zorientowałem się, że po wczorajszej śnieżnej setce moje tylne klocki hamulcowe nadają się co najwyżej na śmietnik. Jechałem więc na niemal całkowicie zaciśniętej klamce. V-ki trąc o obręcz rzęziły jak zatarty silnik w blachosmrodzie. Jakoś udało mi się zjechać bez wywrotki i tak z 390 m.n.p.m. ponownie znalazłem się na wysokości ok 200 m. Wraz z utrata wyskości temperatura od razu wzrosła z -6.5 do -3'C. Dobre i to, bo łapy mi już powoli zamarzały.

Kilometrów może mało ale ważne, że potrafiłem się zmobilizować na jakąkolwiek rowerową aktywność.

Pokaż trasę GPS

Wietrzno-śnieżna setka...

Niedziela, 6 stycznia 2013 · dodano: 07.01.2013 | Komentarze 13

Dosyć spontaniczny wypad z chłopakami z Forum (Worek Foliowy, Endriunh i Wolej1806) i BS Worek i Endriu mający na celu wywiezienie Forumowej Księgi z krakowskich piwnic. Mieliśmy spotkać się o 10:15 pod smokiem wawelskim ale każdy oprócz Woleja (Karol) o którym nie wiedzieliśmy, że w ogóle będzie, się spóźnił. Ja 15 minut, Worek 25 a Endriu dogonił nas dopiero po kilkunastu km w Piekarach bo o 11 postanowiliśmy wyruszyć bez niego, dając mu wcześniej cynka którędy jedziemy.

Od samego startu musieliśmy się zmagać z bardzo silnym wmordęwindem co średnio zachęcało nas do żwawej jazdy. Za Liszkami zaczęło sypać śniegiem, z minuty na minutę coraz bardziej. Niby staraliśmy się jechać na zmiany ale w gruncie rzeczy każdy szarpał po swojemu bez ładu i składu. Dodatkowo Karol nie czuł się trochę na siłach i kilka km przed Alwernią odbił na Tenczynek i Krzeszowice. My w międzyczasie daliśmy znać Camellusowi, że spóźnimy się na drugie już umówione miejsce spotkania i żeby poczekał na nas w domu ;-P.

W trzyosobowym już składzie postanowiliśmy trochę szarpnąć tempo, czas nas naglił, pogoda stawała się coraz gorsza, mimo to staraliśmy się jechać około 30 km/h. Kilka km przed Camellusowymi Jankowicami zaproponowałem jeden z moich gps-owych skrótów który po kilkuset metrach okazał się zaśnieżoną wertepkową ścieżką. Na tej dróżce postanowiliśmy urządzić sobie sesję zdjęciową w nieźle już ośnieżonych klimatach. Sam kawałek może nie był zbyt trudny ale chłopaki jechali na szosach (ja na trekingu) więc musieli trochę uważać, nie obyło się bez niegroźnych gleb (Endriu trochę symulował a Worek mało co we mnie nie wjechał gdy mu cykałem fotkę ;-p).

W Jankowicach na przystanku Endriu uzupełnił Forumową Księgę i jakieś 20 minut przed 14 zawitaliśmy pod dom Camellusa. Tam chwilę pogadaliśmy o Forum, BS i rowerach. Zrobiłem również pamiątkową fotę przekazania Księgi, po jakichś 20/25 minutach ruszyliśmy dalej, na Ryczów. Wiatr zmienił się na boczny, a my od razu zaczęliśmy gnać ze średnią 33/35 km/h.

W Ryczowie zameldowaliśmy się przed 15. U Endriu w domu dostaliśmy niezłą wyżerkę, podsuszyliśmy ubrania, obejrzeliśmy Turniej Czterech Skoczni i po 4 !!!! godzinach siedzenia w ciepełku, wspólnie z Workiem uderzyliśmy z powrotem na Kraków. Przez te kilka godzin obijania się u Endriu śniegu nawaliło z 10 cm, więc mimo, że mieliśmy z wiatrem nie za bardzo dało się jechać więcej jak 20 km/h, Tomek jechał na szosie z oponkami 700x25c, dla mnie masakra, mnie miejscami ślizgało na mondialach 700x40. Po drodze zrobiliśmy jeszcze kilka zdjęć ale w ciemnicy wyszły nijako, więc na razie ich nie wrzucę. Może jak później coś mnie najdzie to wkleję i te gniotki. Najcięższym odcinkiem powrotu były chyba bulwary wiślane, najpierw odcinek całkowicie zaśnieżony a już w Krakowie strasznie wydeptany i zmrożony, tam też ponownie zaczęło mi dokuczać lewe kolano.

W domu zameldowałem się bardzo późno, około 22. Przedłużył się nam ten wypad niemiłosiernie, mimo to było bardzo fajnie. Dzięki chłopaki za towarzystwo i do następnego.

Jakoś 10 km przed domem wyłączyłem przypadkowo gps-a więc końcówka śladu jest wklepywana już ręcznie ;-).

Pokaż trasę GPS

Kościół w Kwaczale © stamper

Worek i Endriu © stamper

Zimowa sceneria... © stamper

Upadek kontrolowany © stamper

Zimowe "asfalty" © stamper

Leci jak torpeda... © stamper

Endriu na szlaku © stamper

Szosą w terenie... © stamper

Przekazanie Forumowej Księgi © stamper

Workowe koło © stamper

W błotnej brei...

Czwartek, 3 stycznia 2013 · dodano: 03.01.2013 | Komentarze 0

Krótki wypad z Tomkiem przy beznadziejnej pogodzie. Strasznie wiało, sypało śniegiem, deszczem i błotem spod kół Tomka. Mimo to był to bardzo fajny wyjazd. Najważniejsze, że chciało nam się ruszyć dupsko, beznadziejna pogoda w dobrym towarzystwie nie jest aż tak dokuczliwa. Poznałem trochę nowych terenów. Było kilka hopek i trochę terenu. Dzięki Tomek za kolejny wypad i do następnego.

Mapka na bikeroutetoaster oraz na bikemap.net:

Pokaż trasę GPS

Ostatni...

Poniedziałek, 31 grudnia 2012 · dodano: 01.01.2013 | Komentarze 1

Sylwkowy wjazd na Kopiec Piłsudskiego. Ludzi było tam od zajechania, tak więc zdjęć strzelającego miasta nie ma.

Total odo 2012: 20225,94 km. Może kiedyś uzupełnię brakujące statsy ;-p.

Mapka na Bikeroutetoaster oraz na Bikemap:

Pokaż trasę GPS

Lawirujące Rudzisko © stamper

Pieskowa Skała...

Niedziela, 30 grudnia 2012 · dodano: 31.12.2012 | Komentarze 1

Wypad z Tomkiem przy naprawdę dobrej pogodzie. Lekki mróz, słońce i taki sobie wiatr (choć na około 15 km nieźle nam wiało po gębach). Wyjazd trochę na głodzie bo jechałem bez śniadania, całe szczęście, że Tomek często wozi ze sobą parówki i czekoladę ;-).

Mapka oraz druga mapka:
Pokaż trasę GPS

Zamek w Pieskowej Skale © stamper

Pieskowa Skała © stamper

Mury zamku w Pieskowej Skale © stamper

Tomek vel. Worek Foliowy © stamper

Kościół w Giebułtowie © stamper

Nasze bryczki... © stamper