20 tysiaków na Speederusie ;-).

Sobota, 20 listopada 2010 · dodano: 23.11.2010 | Komentarze 1

Dzisiaj Speeder przekroczył ze mną 20 tysięcy km. Mam go od 13 maja 2009 roku. Do 20 listopada był intensywnie używany przez jakieś 13/14 miesięcy, reszta czyli pozostałe 4/5 miesięcy to brak czasu, ochoty na jazdę oraz pobyt za granicą (bez roweru). Czy 20 tysięcy to dużo? Nie wiem. Wiem za to, że rower jeszcze żyje i postaram się zrobić na nim kolejne tysiące km. Obecnie jeżdżę tym rowerem w pracy, codziennie około 70 km. Wiem, że po zimie może być z nim troszkę kiepsko, ale wierzę, że jakoś przetrwa mrozy i wszechobecną na drogach sól.

Kilka tygodni temu zakupiłem drugi rower trekingowy, Scotta Sportstera P3 z 2008 roku, używkę z alledrogo (kupiłem go tanio ;-p). Prawdopodobnie teraz Scottosław stanie się moim rowerem wyprawowym, jednakże więcej km w dalszym ciągu będę robił na Meridzie. Mimo, że na początku nie byłem przekonany do tego roweru (Meridy), obecnie uważam go za chyba najwygodniejszy jaki miałem w swoim rowerowym życiu (coś więcej jeździłem na około 8/9 różnych rowerach, w sumie o palmę pierwszeństwa walczy z moją poczciwą wciąż żywą Univegą Alpiną 500).

Scott kupiony na allegro, ma ciut większą ramę, pozycja na nim jest bardziej wyciągnięta, troszkę pewnie mi zajmie zanim przyzwyczaję się do nowej pozycji i będę się czuł na nim równie wygodnie jak na Speederusie. Zresztą może nigdy nie będzie mi się na nim jeździć tak dobrze jak na Meridzie. Z Meridą śmigałem po Polsce, Szwecji, Norwegii, Słowacji, Czechach, Austrii, Słowenii, Węgrzech, Niemczech i Ukrainie.

Rower ten pozwolił mi zobaczyć sporo pięknych miejsc, które czasem udało mi się zatrzymać na zdjęciu a czasami zostały jedynie w mojej głowie. Jestem mu bardzo wdzięczny, że pozwolił mi dotrzeć w tyle pięknych i niezapomnianych miejsc.

Oczywiście przez te ponad już 20 tysięcy wspólnych km trzeba było od czasu do czasu wymienić to i owo, ale rower ogólnie ma się dobrze i dalszym ciągu jazda na nim sprawia mi sporą radość. Mimo, że czasem się kłóciliśmy, oczywiście ja miałem więcej do powiedzenia, wykrzyczenia, Speeder spokojnie znosił moje wariactwa i pozwalał mi wykręcać kolejne km.

To tyle rozczulania. Na dniach pewnie wrzucę jego fotkę, w nagrodę za te wspólnie przejechane eskapady.

Aha tak na marginesie to dzisiaj poszła mi tylna piasta Dartmoora, wytrzymała ledwie 10 tysięcy km, czyli jak dla mnie zdecydowanie za mało. Prawdopodobnie uda się ją jeszcze jakoś odratować ale na razie będę jeździł na starym oryginalnym kole z jakąś nonejmową shimanowską piastą ;-).

Do posłuchania dodam dziś ponownie Lisę Gerrard, bardzo lubię ten kawałek, Speeder zresztą też ,-O.