Miasto...

Wtorek, 19 kwietnia 2011 · dodano: 20.04.2011 | Komentarze 0

Miałem gdzieś jechać, ale musiałem pozałatwiać trochę dupereli i jakoś tak mi z tym zeszło. Leniwy cienias się ze mnie zrobił ostatnio...

Ale ciepło...

Poniedziałek, 18 kwietnia 2011 · dodano: 19.04.2011 | Komentarze 0

Dziś tylko na jednym kursie nie jeździłem w krótkim rękawku. Było cholernie wiosennie ;-) czyli strasznie przyjemnie.

Miałem dziś jedną przygodę w pracy, prawdę mówiąc to nawet przed pracą. Jadąc do robótki pękła mi tylna obręcz w meridzie, próbując jeszcze jakoś dojechać do pracy przebiłem dętkę. Jako, że nie mogłem sobie odpuścić dzisiejszego dnia, zdjąłem oponę i dętkę i pojechałem do domu na samej feldze. Śmigałem tak ponad 3 km. Wyraz twarzy niektórych osób, które mijałem był bezcenny hehe. Rozwalona, goła felga wydaje świetne odgłosy na krakowskiej kostce brukowej. Myślę, że trochę będę pamiętał mój dzisiejszy "tryumfalny" przejazd przez stare miasto. Podczas tej hardcorowej jazdy dwa czy trzy razy musiałem się zatrzymać aby oderwać czy też zebrać odlatujące kawałki felgi. Na Rakowickiej udało mi się przez kilkaset metrów rozwinąć niebotyczną prędkość 25 km/h. Mavic po przejechaniu jakichś 15 tysiaków km z wielką pompą dokonał swojego żywota.

W mieszkaniu podmieniłem rowery i do 23 śmigałem już na scocie w pracy. Jeździło mi się wyśmienicie, muszę jednak uzdrowić meridę bo jak już rozgracać w robocie swoje rumaki to lepiej jeden a nie oba.

32.99...

Niedziela, 17 kwietnia 2011 · dodano: 18.04.2011 | Komentarze 2

Podobnie jak dwa dni temu. Kolanka muszą pracować...

Ojcowski Park Narodowy...

Sobota, 16 kwietnia 2011 · dodano: 19.04.2011 | Komentarze 5

Dziś po 5 godzinach w pracy na stanowisku kulkogniota postanowiłem się kajtnąć kilka km aby trochę plecy rozprostować. Pogoda niemalże idealna, około 15 stopni i lekki wietrzyk. W pierwszą stronę do Ojcowa jechało mi się tak sobie, przez chwilę nawet ubolewałem nad swoją słabiutką formą, no bo jakże to tak sapać pod takie malutkie góreczki. Nie wiem co było tego przyczyną, może doskwierający lekko głód a być może dopakowane sakiewki na tylnym kole (nie lubię jeździć na pusto więc się okulbaczyłem około 15 kilogramowymi klamotami), a może po prostu po kilkutygodniowej przerwie od roweru jestem delikatnie mówiąc "Cienki Bolek" ;-p.
Jakieś 3/4 km przed Ojcowem zacząłem się zabawiać z przerzutkami, kręcąc nimi we wszystkie możliwe strony, moje eksperymenty trwały dobre 15 minut, co trochę wybiło mnie z rytmu. W końcu udało mi się poustawiać to ustrojstwo jako tako i pojechałem dalej. Po drodze zatrzymałem się kilka razy pstryknąć co nieco. Pod samym zamkiem w Ojcowie nie chciało mi się zatrzymywać, bo było tam za dużo ludzi. Udałem się więc od razu w stronę Skały, skąd już nieźle nadupcając z górki poleciałem na Kraków.
W samym Krakowie zbluzgał mnie jakiś debil którego o mało nie rozjechałem na ścieżce rowerowej. No cóż odkrzyknąłem niech spier...ala i łazi po chodniku a nie ścieżce i pojechałem spokojnie dalej...
Dzionek dziś był całkiem przyzwoity.

Od dzisiaj wrzucać będę zdjęcia 800x533 zamiast 900x600. Mniejsze nie rozłażą się tak na ekranie i pewnie lepiej będzie się je oglądać (wreszcie wysłuchałem Niradharowego głosu rozsądku ;-))

Zamek w Ojcowie. © stamper

Głazy, Jura. © stamper

Skałki, Jura. © stamper

Nadciąga mgła. © stamper

27.32...

Piątek, 15 kwietnia 2011 · dodano: 17.04.2011 | Komentarze 0

Rozprostować kości...
Byłem w pracy ale w pracy na rowerze nie śmigałem, więc trzeba było to troszkę nadrobić ;-).

Zagubiony dziadek...

Czwartek, 14 kwietnia 2011 · dodano: 17.04.2011 | Komentarze 0

Miałem mieć dziś wolne ale zgarnięto mnie już w sumie z trasy żebym przyszedł jednak dziś do pracy. Pogoda na wypad była taka sobie więc zawróciłem do domu się przebrać i o 12 stawiłem się w robótce. Przez pięć godzin ściemniałem na kuchni a przez pozostałe 5 śmigałem już z dostawami na rowerze. Pogoda dziś była prawdziwie kozacka, raz słoneczko raz ulewa, raz grad i tak cały czas na przemian.

Z pracy wykulałem się tuż przed 23. Wjeżdżając na ul. Kopernika kątem oka zauważyłem kolarza który właśnie gotował się do jazdy, od razu wiedziałem, że będzie mnie ścigał. Przyśpieszyłem więc lekko, ale kolega dosyć szybko mnie dognał na swojej wypasionej kolarce. Od razu zagadałem do niego, że ma mocną czołówkę, on z kolei dokładnie rozpoznał moją sakwę z extrawheela. Powiedział mi, że takich właśnie sakw używali na swojej wyprawie po Mongolii. Gdy tylko o tym wspomniał, zapytałem go czy nie jest przypadkiem kolegą Waxmundem z naszego portalu. Okazał się jego kolegą, Karolem Kleszczykiem. Znają go (Waxmunda też) moi znajomi z pracy więc zaczęliśmy miłą rozmowę o rowerach, przyczepkach i jakichś tam wycieczkach. Podprowadziłem Karola ulicą Pilotów w okolice jego mieszkania gdzie wymieniliśmy się numerami telefonów aby móc się kiedyś ustawić na rower (wstępnie padł pomysł pętli wokół Tatr w maju).

W międzyczasie zagadał nas starszy mężczyzna. Okazało się, że zgubił drogę do domu, i błądzi już od kilku godzin w poszukiwaniu ulicy Radomskiej. Wspomniał również, że skradziono mu dokumenty. Nie za bardzo potrafiliśmy mu dokładnie wskazać jak powinien się kierować, mijający nas przechodnie również. Zapytaliśmy o sąsiednie uliczki i po uzyskaniu odpowiedzi skierowaliśmy go we właściwą jak nam się wydawało stronę. Dziadek wyruszył we wskazanym kierunku. Ja chwilę jeszcze porozmawiałem z Karolem a gdy ten odjechał w stronę domu postanowiłem jednak pomóc dostać się do domu temu Panu.

Ruszyłem więc go poszukać, udałem się w stronę ronda na ul. Pilotów w międzyczasie dzwoniąc do kolegi z pracy a później do dziewczyny aby dokładnie mnie poinstruowali jak powinienem się kierować na tę ulicę Radomską. Gdy uzyskałem już potrzebne mi informacje ostro się zabrałem za poszukiwania dziadka, który jakoś dziwnie zniknął mi z pola widzenia. Na rondzie pojechałem w 2.5 strony świata ;-) a dziadka ani widu ani słychu. Gdy już powoli zaczynałem powątpiewać w odnalezienie zagubionego człeka spostrzegłem go na przejściu dla pieszych na rondzie, czyli przeszedł zaledwie jakieś 200/300 metrów od naszego poprzedniego spotkania (nie wiem jak sam mogłem go przegapić). Podjechałem do niego i zaproponowałem, że pomogę mu się dostać do domu.

Dziadek bardzo się ucieszył z mojej propozycji (szkoda, że nie zapytałem go o imię). Powiedział mi, że ma 84 lata, postępującą jaskrę i błądzi już tak po Krakowie od ładnych kilku godzin, niestety nikt nie chciał mu pomóc. Ponoć lekko po południu wybrał się na zakupy i od tamtej pory szuka drogi powrotnej do domu, a było już koło północy. Zrobiło mi się strasznie żal tego człowieka, tym bardziej, że skradziono mu dziś jeszcze dokumenty i portfel. Co za ludzie w tym kraju żyją, normalnie powiesiłbym takiego gnoja, który okrada starszego, bezbronnego człowieka na jego własnym pasku.

Dziadek skarżył się, że mimo tylu zapytań o drogę, nikt nie raczył mu pomóc. Dokładnie wszyscy mieli go w dupie. Gdybym sam nie zdecydował się mu pomóc to biedaczysko pewnie błąkałby się tak do samego rana.

Dziadek okazał się bardzo miłym rozmówcą. Przez jakieś 40/50 minut wspólnego marszu opowiedział mi sporo o dawnej Polsce i Krakowie. Rozpoznał, że nie pochodzę z Krakowa tylko gdzieś ze wschodniej Polski (choć już tak bardzo nie zaciągam jak kilka lat temu ;-p) a gdy opowiedziałem mu, że jestem z Zamojszczyzny to okazało się, że był tam kiedyś na weselu i świetnie się bawił. W ogóle to ten Pan był przez blisko 40 lat taksówkarzem, tak więc Kraków zna bardzo dobrze, niestety ma problemy ze wzrokiem. Zresztą podeszły wiek i noc również zrobiły swoje.

Gdy odnaleźliśmy w końcu ulicę Radomską, okazało się, że leży ona jakieś 800 metrów od mojego mieszkania, tylko po tzw "drugiej stronie torów", niestety nie znajduje się w znanym mi z pracy rejonie Krakowa. Odprowadziłem tego Pana pod sam dom, porozmawiałem z nim jeszcze z 15 minut i w końcu udałem się do domu. Było coś koło godziny 1 w nocy. To był długi dzień, cieszę się, że miał tak pozytywne zakończenie...

Miejska krzątanina...

Środa, 13 kwietnia 2011 · dodano: 15.04.2011 | Komentarze 5

Miałem być dzisiaj 8 godzin w pracy a wyszło mi ich 12, no cóż zdarza się ;-). Dla mnie to nawet lepiej, bo mogłem się trochę odrobić po marcowym lenistwie.

W pracy jeden z chłopaków rzucił temat, że nie da się zjeść 2 pączków bez oblizania się. Oczywiście zaprzeczyłem i podjąłem się tego wyzwania. Koledzy zrzucili się na pączki, więc musiałem przystąpić do konsumpcji. Pierwszy pączek był bez lukru, strasznie sucha bestia. Poszło mi z nim dosyć sprawnie, mimo że bacznie obserwowało mnie 7 par czujnych oczu. Z drugim, posypanym lukrem niestety nie poszło mi już tak dobrze. Za 3 bodajże gryzem, jęzor sam mi się wysunął z ust (zgarnąłem nim kawałek lukru) i poległem. Jako przegrany musiałem zakupić pączki dla chłopaków. No cóż nie powiodło mi się tym razem ale jeśli nadarzy się jeszcze taka okazja to chętnie ponownie podejmę rzuconą mi rękawicę ;-).

Znowu śmigałem w krótkich gaciach ale było nawet znośnie.

A tak w ogóle dzisiaj minęła mi miesięcznica od złamania obojczyka, jest już w miarę dobrze ;-).

Bulwary...

Wtorek, 12 kwietnia 2011 · dodano: 15.04.2011 | Komentarze 2

Na dziś mieliśmy plan z Rudziskiem zrobić 52 km hehe. Było to konieczne aby zaokrąglić pewną liczbę ;-). Około południa podjechaliśmy na zakupy, bo lodówka aż straszyła brakami w wyżywieniu. Po obiadku wyruszyliśmy na krakowskie ścieżki. Pogoda nie była zbyt pewna więc postanowiliśmy podjechać co najwyżej na Tyniec. W pierwszą stronę wiało tak, że mało łbów nam nie pourywało, za to w drugą stronę było git malina. Przy torze kajakowym zatrzymaliśmy się na chwilę aby pstryknąć kilka gniotków trenującym tam kajakarzom:

Walka z żywiołem. © stamper

Kajakarstwo górskie. © stamper

Co ja tutaj robię? © stamper

Sznurki do prania. © stamper

Bydlaki wciąż stoją. © stamper

Po krótkim pstrykadle podjechaliśmy 2 km w stronę Tyńca i stamtąd już nazad z niezłym wiatrem w plecy w stronę domu. Oczywiście nie mogło się obyć bez przygód więc Beata zerwała łańcuch. Początkowo chciałem go sczepić bez spinki ale po 2/3 nieudanych próbach zaaplikowałem mu "profesjonalnego spinacza". Jako, że zeszło mi z tym ze 20 minut do mieszkania wróciliśmy już o lekkiej ciemnicy.
Plan oczywiście zrealizowaliśmy ;-).

Pizza łomot powraca...

Poniedziałek, 11 kwietnia 2011 · dodano: 12.04.2011 | Komentarze 0

Wreszcie wróciłem do śmigania na rowerze w pracy. Aby w ogóle mieć na czym dziś jeździć musiałem się z rana wybrać na zakupy w celu nabycia kierownicy do meridy. Meridową kierę ma obecnie scott a merida przez kilka ostatnich dni straszyła samym mostkiem. Dobrze, że do pracy miałem na 13, więc udało mi się jakoś wyrobić z poskręcaniem tego wszystkiego. Zakupiłem dziś również nowe gripy do obu rowerów, w sklepie na scotta założono mi je trochę bardziej profesjonalnie niż ja to zapodałem w meridzie, no ale na pokazy mody tym rowerem się raczej nie będę wybierał.
Do pracy przyjechałem w krótkich gaciach, koledzy trochę dziwnie na mnie patrzyli ale dla mnie temperatura 8/10 stopni jest już odpowiednia do jazdy w takich właśnie portkach. Oni całą zimę jeździli w kalesonach a ja takiego ustrojstwa nie używałem od 4 klasy podstawówki gdy poszedłem na narty przy ponad -20 'C. Nie znoszę jak mi jest za gorąco, to jest chyba mój największy rowerowy wróg.
Jak na pierwszy dzień pracowniczej jazdy po tak długiej przerwie śmigało mi się całkiem, całkiem. Trochę się obawiałem czy ten połamany 4 tygodnie wcześniej obojczyk nie będzie mi dokuczał podczas jazdy z plecakiem ale ogólnie było znośnie. Koło 17 zaczęło padać co trochę utrudniało mi jazdę, koła lekko mi się ślizgały na zakrętach. Na przodzie mam jeszcze założoną zimówkę (oponkę z kolcami) hehe, więc pewnie to było przyczyną mojej słabej przyczepności (trzeba będzie się jej pozbyć w najbliższym czasie). Deszcz nie ustawał, z godziny na godzinę padało coraz bardziej a gdy wracałem po 21 do domu to już zaczynało nieźle lać.
Aby pierwszy dzień nie był zbyt lajtowy, musiałem mieć jakąś przygodę. W domu spostrzegłem, że zgubiłem pracowniczą kaszkietówkę, najśmieszniejsze jest to, że zabrałem ją ze sobą chyba pierwszy raz od listopada zeszłego roku a tu od razu spotkał mnie taki klops. Wracając do domu nie chciało mi się jej pakować do wnętrza sakwy więc tylko ją wkulałem pod klapę. Oczywiście musiała mi gdzieś wypaść na tym deszczu i tych dziurawych krakowskich asfaltach. Mogłem sprawę olać ale postanowiłem się ponownie ubrać i wyruszyć w ten coraz mocniejszy deszcz na poszukiwania tego zaginionego, dziadowskiego nakrycia mej leniwej łepetyny. Podjechałem z powrotem pod placówkę, niestety nie znalazłem swojej zguby po drodze, zagadałem więc z kierownikiem, który dał mi nową czapę i udałem się w stronę mieszkania. Tym dopisało mi szczęście i napatoczyłem się na moją przemoczoną zgubę w przydrożnej kałuży. Jutro ją wypiorę i będzie ponownie wyglądała jak nówka nie śmigana ;-).
Wystarczy już tych wypocin, bo i tak nikt tego nie doczyta do końca.

Bulwary...

Niedziela, 10 kwietnia 2011 · dodano: 11.04.2011 | Komentarze 0

Trochę się dziś pobyczyłem po bulwarach razem z B., wiaterek generalnie wrogiem nam nie był. Trochę się biedaczek kotłował sam ze sobą, ale tak groźny jak kilka dni temu to już nie był ;-).